Odznaczenie dla Marii Rehorowskiej Sztafeta.pl

– Chciałabym w imieniu prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej, władz państwowych złożyć najwyższe wyrazy uznania za pani działalność, za całe swoje życie, które dedykowała pani służbie Państwu Polskiemu. Pani Maria Rehorowska reprezentuje to pokolenie ludzi, którzy poczynając od lat 80 bardzo aktywnie włączali się w funkcjonowanie opozycji antykomunistycznej, demokratycznej. Tworzyła Solidarność. To osoba, która była zaangażowana także w działania na rzecz praw pracowniczych. Niezwykła postać o wielkim sercu i determinacji. Niestety ta działalność w nieodległych czasach komunistycznych wiązała się z zagrożeniem. W momencie wprowadzenia stanu wojennego pani Maria została internowana. Oczywiście ten trudny i dramatyczny okres w jej życiu nie spowodował zniechęcenia do działalności na rzecz Państwa Polskiego i na rzecz społeczności stalowowolskiej. Myślę, że miasto Stalowa Wola ma wyjątkowy wzorzec w osobie pani Marii – mówiła Ewa Leniart, wojewoda podkarpacka.

Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości ustanowiony został w 2018 r. i jest  nagrodą przyznawaną na pamiątkę stulecia  odrodzenia Państwa Polskiego, obywatelom polskim którzy od czasu odzyskania niepodległości przez Państwo Polskie w  1918 r. przyczyniali się do budowania i wzmacniania suwerenności, niepodległości, kulturowej tożsamości i materialnej  pomyślności  Rzeczypospolitej.

–  Chociaż sobie cenię wszystkie moje wcześniejsze odznaczenia bo świadczą one o mojej wieloletniej, bezinteresownej działalności społecznej, zawodowej, politycznej i związkowej, świadczą także o uznaniu tej działalności przez czynniki rangi państwowej, lokalnej i związkowej to do tego właśnie otrzymanego przywiązują szczególną, bo podwójną wagę i sentyment. Przyjmuje go również jako córka legionisty Aleksandra Półchłopka pochodzącego z okolic Krosna, który przed stu laty o niepodległość naszej ojczyzny walczył z karabinem w ręku dwukrotnie. W I wojnie światowej, a po raz drugi z nawałą bolszewicką, która szczególnie w 1920 roku tę jeszcze bardzo młodą polską niepodległość chciała unicestwić na zawsze – mówiła Maria Rehorowska. Przypomniała, że wolność raz zdobyta nie jest dana raz na zawsze. – Oto ja córka ojca, który upragnioną niepodległość wywalczył 100 lat temu, a moje pokolenie utrwaliło ją pod sztandarem Solidarności przyjęłam Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości w czasie gdy ta niepodległość jest obecnie ponownie zagrożona – zaznaczyła Maria Rehorowska.

– W imieniu samorządu miasta Stalowej Woli chciałbym wyrazić wielką wdzięczność za pani pracę, która była udziałem kolejnych kadencji Rady Miejskiej, każdy odważny głos, wszystkie wnioski składane z taką konsekwencją, z taką determinacją do tego aby ukochany Rozwadów się zmieniał, nabierał blasku. (…) Z tego miejsca mogę zameldować, że wnioski, które pani na przestrzeni tych kadencji Rady Miejskiej składała zostały w większości zrealizowane. Mamy odnowiony rynek w Rozwadowie, tętniący życiem „Sokół”, a do tego mamy trwającą modernizację dworca kolejowego, mamy sąd wiele rzeczy się zmienia. Z serca pani Mario, z wielkim szacunkiem za tą wielką pracę, za tą wielką służbę dla Polski, dla Stalowej Woli, dla naszych mieszkańców składamy wyraźne dziękujemy – mówił prezydent Lucjusz Nadbereżny.

Maria Katarzyna Rehorowska, ur. 29 V 1934 w Czarnorzekach k. Krosna. Ukończyła Pomaturalną Szkołę Pedagogiczną w Przemyślu (1953) i Instytut Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych przy Uniwersytecie Wrocławskim (1980).

1954–1981 nauczycielka w SP w Rozwadowie/SP nr 9 w Stalowej Woli.

Od IX 1980 w „S”; założycielka „S” w miejscu pracy, organizatorka Międzyszkolnej KZ w Stalowej Woli; IV 1981 delegatka na I WZD Regionu Ziemia Sandomierska, członek prezydium ZR.

13 XII 1981 internowana, przetrzymywana w Ośrodku Odosobnienia w Nisku i Gołdapi, 29 IV 1982 zwolniona; V 1982 przeniesiona w ramach represji do pracy w bibliotece w SP nr 2 w Stalowej Woli; w III 1983 Sąd Pracy w Rzeszowie uznał brak podstaw prawnych do przeniesienia z pierwotnego miejsca pracy. Zaangażowana w działalność podziemną; 1983–1986 nauczycielka w SP w Brandwicy; 1983–1988 organizatorka zbiórek pieniędzy na działalność podziemną, kolporterka pism, m.in. „Biuletyn Informacyjny Tymczasowej Komisji Zakładowej NSZZ «Solidarność» Kombinatu Przemysłowego Huta Stalowa Wola”, „SMiS”. 1983–1984 kilkakrotnie poddana rewizjom, w 1983 zatrzymana; 1983–1989 zaangażowana w działalność Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii MBKP w Stalowej Woli, współpracowniczka Duszpasterskiego Ośrodka Kultury Chrześcijańskiej; 1988–1990 członek chóru „S”. Od 1986 na emeryturze.

1989–1990 w Regionalnym KO w Stalowej Woli; 1991–1992 członek Społecznego Towarzystwa Oświatowego, 1991–1992 dyr. Społecznej SP w Stalowej Woli; 1996–1997 członek Komitetu Budowy Pomnika Jana III Sobieskiego w Rozwadowie; 2002–2014 radna Miasta Stalowa Wola. Członek Koła Emerytów i Rencistów „S”.

Autorka 6 książek. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016), Złotym Krzyżem Zasługi (1975), Medalem KEN (1993); uhonorowana tytułem Zasłużony dla Regionu Ziemia Sandomierska (2016).

Źródło: Encyklopedia Solidarności